شهرداری شاهرود در طرحی تحت عنوان احداث تفرجگاه اقدام به تخریب بخشی از تپه تاریخی موسوم کمر باغزندان نمود که نارضایتی اهالی محله باغزندان و شاهرود را به همراه داشت.

 گلزار شهدا و مزار شهدای باغزندان در پای کمر قرار دارد و هرساله در روز عاشورا نخل باغزندان در عزاداری باشکوهی بر دوش مردم حمل میگردد و به این محل منتقل میشود و نماز جماعت و سینه زنی در آن مکان برگزار میگردد و مردم باغزندان در تمام ایام سال برای قرائت فاتحه سر خاک عزیزانشان حاضر میشوند.

چاه بیژن و قلعه مسجد تاریخی باغزندان که شناسنامه هویت تاریخی باغزندان و شاهرود است نیز روی کمر قرار دارد.

اما طرح شهرداری شاهرود با وجود اصلاحات صورت گرفته، هنوز مبتنی بر تخریب این تپه و جاده کشی روی یالهای آن است. پاسخ شهرداری به اعتراضات را اینجا بخوانید.

تخریب کمر باغزندان که یک محوطه مذهبی و تاریخی محسوب میشود باعث ناراحتی مردم شاهرود نیز شد و جمعی از اهالی شاهرود در نامه ای به رئیس اداره میراث فرهنگی از این اقدام ابراز ناخرسندی کردند. همچنین یکی از اعضای هیأت علمی معماری دانشگاه آزاد شاهرود در نامه ای به شهردار شاهرود خواستار توقف این طرح شد که این نامه ها با پاسخ مسئولان ذیربط مواجه شد که در گزارش 19 شهریور خبرگزاری ایرنا به آن اشاره شده است. (اینجا بخوانید)

اهالی باغزندان با احداث فضای سبز و تفرجگاه هیچ مخالفتی ندارند و از آن استقبال میکنند، اما معتقدند که شهرداری در این طرح بسیار بدسلیقه عمل کرده است و با تخریب و تراشیدن بدنه کمر باغزندان موجب زشتی و از بین رفتن نمای تاریخی و باستانی آن شده است.

این درحالی است که شهرداری میتوانست بدون آسیب زدن به کمر و تخریب آن، دور تا دور کمر و روی دو گردنه آن که شبیه جاده هستند، پیاده راه سنگفرش و حاشیه سبز بسازد و با نصب چراغ های روشنایی این مکان را به محلی برای ورزش و پیاده روی و تنفس شهروندان تبدیل کند.

سوال مردم این است که آیا برای ایجاد تفرجگاه باید روی یالهای این تپه جاده ساخت و سر قله های آن هم آلاچیق زد؟ آیا راه اینکه مردم از پیاده روی و گشت و گذار روی یک تپه یا کوه لذت ببرند این است که تمام ناهمواریهای آن کوه را تا قله بتراشیم و یک جاده صاف به قله بکشیم؟